Vertrek uit Endallah.
Na een 3 ( of meer ?) uur durende rit in een woestijnachtige, rotsige, weidse vlakte over ruwe wegen afwisselend stenen en los zand veranderd het landschap en wordt het zowaar nog desolater. ( maar overal bewoond en kuddes met herdertjes, Masai).
Zwart-grijze massas lavasteen als ondergrond. Nooit gezien, zo moet het er op de maan ongeveer uitzien.
De rit duurt voort in de hitte van de namiddag. Tandao, hoe ver nog vraagt Zeeke? Half an hour ( afrikaanse tijd natuurlijk ) een klein uur dus. Bij aankomst duiken wat schamele hutten op en opeens doemt een luxueuze lodge op een groene omheinde oase. Rap onder de ( koude) douche ( ik gebruik enkel het kraantje beneden). De dag erna hadden we wal warm water daar. Herman, onze afrikaanse kok is helemaal met ons meegereisd en begint alvast in de keuken zijn kunsten uit te voeren samen met de plaatselijke lieftallige en goede kokkin.
Opeens staat Roger, de babu van Endallah en Masai in zijn masai kleren daar. Hij is uitgenodigd op een Masai bruiloft en wie geintersseerd is mag mee. Iedereen valt alweer van zijn stoel van verbazing en gaat natuurlijk mee. We stappen uit onze jeep en en er komen mooi versierde Masai meisjes op ons af. Whats your name? My name is Maria, Anna, Sara, ... Allemaal even vriendelijk en ze hebben allemaal dezelfde naam. In de kraal van het huttendorp staan de mannen tegen elkaar te springen en te zingen onder tromgeroffel. Waar zijn we hier weer beland, we worden een beetje belaagd door de meisjes die hun waren aanprijzen. Hello, i am Anna and ik give you this present, ondertussen hangt Maria, die ik ondertussen Maria One noem ook nog altijd aan mijn hand. Dan valt mijn frank. Ik krijg van Anna , die ik Anna two doop een bedeltje en zij zal mij morgen opzoeken aan de lodge zodat ik,van haar iets kan kopen. Ik beloof te kopen van Maria one en Anna two. Maria one kan ik herkennen aan haar houten stretch linkeroor. Anna? Die zal mij zelf moeten vinden want ik weet het niet meer.
,s anderendaags zit ik op het heuveltje naar de zonsopgang te kijken. Om 06:30 komt er beweging aan de hut beneden. 2 jongetjes placeren een straaltje , 2 meter voor de hut , vooraan. Vader begeeft zich onder luid geprot prr prr prr naar de zijkant van de hut en hurkt zich daar even...
Dan. Verschijnt Anna en samen met haar een resem vliegjes. Ik koop een blauw kralenarmbandje
maar op het einde geeft ze toe dat ze niet Anna two is maar Anna one...dus het blijft bij 1 armbandje.
Na het lekkere ontbijt met geroosterd brood en chapati ( pannekoek) en fruit ( met kaneel en rietsuiker) staan de masai meisjes te verkopen aan de poort, het lijkt wel een marktje. Ik vind Maria one en koop een oranje kralenketting van haar. Ook Sara met de baby ben ik al enkele keren tegen het lijf gelopen: you promised yesterday remember me? Sorry Sara, ik weet het nieet meer.
Bij de namiddag tocht ( groep v d jongsten ... Tinkel tinkel :) naar de waterval kom ik ook Anna two tegen, blij haar te zien en ze zal er zijn als we teurgkomen van onze tocht. De tocht is adembenemend. Klimmen, klauteren, door het water waden, al dan niet stromend met een masai jongen als gids. Inge haar enkel houd het ook, ikzelf voel mij zo sterk als een leeuw en kan de wereld aan. Weer een schitterend moment in een schitterende reis.
Bij terugkomst staat Anna two mij inderdaad op te wachten en koop ik een tinkelende ketting van haar die past bij het bedeltje dat ik van haar kreeg. Ik neem hartelijk afscheid van Maria one en Anna two. ,s avonds bij de gemeenschapswinkel ( hut) van de vrouwen krijg ik nog een verlanend vingertje van Sara met de baby. Ik haal even glimlachend en verontschuldigend mijn schouders op en ze lacht toch een beetje terug. War een ervaring alweer.
Die dag gingen we ook naar Lake natron. Gil, theo, Marc en ik door de drats tot zo kort mogelijk bij de 1000-en flamingos. Het woord Uitzinnig van geluk beschrijft nogal hoe ik mij voel bij de terugtocht, waar Marie-paule, mijn slaapgenote mij al staat op te wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten